Počeci u Kini
Legenda o caru Yao-u koji naručuje pravljenje igre kako bi disciplinovao svog sina vezuje se za period 2300 godina pre nove ere. Ipak, nije moguće sa sigurnošću utvrditi koliko ima osnova u ovoj legendi. Na osnovu spisa se može tvrditi da je igra postojala u četvrtom veku pre nove ere. Najstariji pronađeni artefakti potiču iz vremena Han dinastije (Western Han Dynasty (206 BC – 24 AD) u Shaanxi provniciji.
Igra opkoljavanja ili Weiqi, naziv pod kojim je igra danas poznata, nije se koristio oduvek. Stari naziv za Weiqi je Yi, i pod tim imenom se pojavljuje u spisima Zuo Zhuan, Konfučijevim “Razgovorima” (Analects of Confucius), i u Mencijevim spisima.
Veruje se da je prvobitna tabla za Weiqi bila veličine 17×17, ali da se od vremena Tang Dinastije (618–907) igra na tabli veličine 19×19 i da se podjednako igrala na dvorovima, među plemstvom i među građanima.
Od XVI veka Weiqi se posmatrao kao jedna od četiri veštine (uz kaligrafiju, slikanje, sviranje guqin-a) školovanih ljudi, činovnika i plemića.
U zapadnim izvorima, nema puno informacija o tome kako se Weiqi razvijao u Kini tokom većeg dela srednjeg veka, što i ne treba da čudi s obzirom na značaj pisanih izvora i stepen razvoja u Kini tog perioda.
U modernim vremenima, na Weiqi se uglavnom posmatralo kao na zanimaciju obrazovanih; tokom kulturne revolucije, Weiqi je tretiran kao buržoaska igra, pa su se igrači okupljali u tajnosti.
Sve se menja kada Kina počinje da se otvara ka svetu. Na prvom Svetskom Amaterskom prvenstvu u Gou 1979. pojavljuje se Nie Wieping i osvaja turnir. Uz asistenciju Japanaca, posle boravka od nekoliko meseci, i odigranih revijalnih mečeva sa Japanskim profesionalcima, ubrzo dobija titulu profesionalca 9 dan (9p).
Svakako treba pomenuti i jednog od najvažnijih igrača 20-og veka – u Japanu i zapadnom svetu znan kao Go Seigen, u stvari je poreklom iz Kine i njegovo ime je bilo Wu Qingyuan. Sa 12 godina je dostigao snagu profesionalnog igrača, a sa 14 je emigrirao u Japan gde je nastavio usavršavanje i svoju karijeru.
Koreja i Japan i širenje na zapad
U Koreji se Baduk pojavio tokom V veka, dok je u Japan Go stigao tri veka kasnije. Pretpostavka je da su monasi i učeni ljudi bili zaslužni za prenošenje igre iz Kine. U Japanu je Go jako brzo postao omiljena igra aristokratije. Biti dobar u Go-u je bila stvar velikog prestiža.
Početkom XVII veka, tokom Edo perioda, u Japanu se osnivaju četiri škole, gde počinje rad na širenju i unapređivanju Go-a. Sledećih 300 godina ove škole su se takmičile između sebe, sve dok do Japana nije stigla modernizacija i zapadnjačka kultura, kada počinje otvaranje i ka ostalim zemljama.
U Evropu je igra stigla iz Japana, kroz više “kanala” – diplomate, misionari i mornari su donosili saznanja o igri sa svojih putovanja po dalekom istoku. Početkom 20. veka, jedna od prvih garnitura za Go je stigla u Pulu, važnu luku tadašnje austrougarske monarhije.
Nihon Ki-in (Go Savez Japana) je osnivan 1924. godine i otada do danas su oni najzaslužniji za širenje Goa van istočne Azije. U periodu ubrzanog povezivanja, trgovine i komunikacija, posle drugog svetskog rata, sa napretkom tehnologije (štampa, tv, radio) dolazi i do širenja Go-a u Americi i Evropi. Znatiželjnici i “samotnjaci” okrenuti nauci bili su prvi igrači Goa.
Moderna era – značajni trenuci iz perspektive Evrope
Školovanje igrača iz zapadnog sveta je bila prva velika stepenica za razvoj Weiqi-a van dalekog istoka. Ukupno 10 igrača iz Amerike i Evrope je steklo status profesionalnih igrača u periodu 1978-2012. Od 2012. još troje je dobilo titule pro igrača na isti način, a ukupno pet žena. Da bi došli do te titule, igrači su išli na školovanje u Japan i Koreju, gde su tokom nekoliko godina radili po 8-10 sati dnevno na Go veštinama. Od 2012. i kontinentalne asocijacije – američka i evropska, počele su da organizuju turnire za status profesionalnog Go igrača – 12 igrača je dostiglo titulu pro igrača na taj način u periodu 2012-2019.
Druga važna činjenica za razvoj Weiqi-a u Evropi je bila (i dalje je) povezivanje sa dalekoistočnim profesionalnim igračima – na kongresima u periodu od par nedelja. Posebno mesto zauzimaju i Kineski/Japanski/Korejski igrači koji su emigrirali u Evropu i Ameriku, i bavili se mentorskim i pedagoškim radom.
Najznačajnija promena za Go svet je nastala sa razvojem interneta i pojavom veb servera za igranje. Tokom prvih godina 2000-ih, “razdaljine” su se smanjile, i odjednom je igranje partija protiv igrača iz celog sveta postala svakodnevnica. Prepreka napredovanju zbog nedostatka jakih igrača, koje su imali igrači prethodnih generacija – nestala je, i to je rezultiralo u stvaranju ambijenta za pojavljivanje već pomenutih evropskih i američkih profesionalnih igrača.
Četvrta važna pojava u modernom zapadnom Weiqi svetu bila je Hikaru no Go mange i animirane serije – tada se talas mladih igrača od 10-15 godina širom sveta zainteresovao i počelo da igra Go. To je trajalo nekoliko godina u periodu oko 2000. godine, kad je prvi put objavljna u Japanu.
Navedene četiri pojave (školovanje u postojbinama, dolazak učitelja, internet, Hikaru) stvorile su na evropskom tlu povoljan momentum za razoj mladih igrača, a time je i Weiqi dostigao nove granice, što se može i videti u poslednjih 10-ak godina kada su promovisani profesionalni evropski igrači. Srećna okolnost je bila i to da je kritična masa mladih igrača iz Rusije, Francuske, Češke, Izraela, Poljske, Slovačke, Srbije… bila slično godište, pa su razvili pozitivnu atmosferu rivaliteta i prijateljstva, što je svakako pomoglo u prevazilaženju napora koje sa sobom nosi individualni rad.
Na dalekom istoku se za to vreme dešava pomeranje težišta. Primat u snazi profesionlanih igrača (a verovatno i rad na promociji i unapređenju Weiqi-a) u poslednjih 10 godina prešao je u velikoj meri na Kinu i u manjoj meri na Koreju. Valja pomenuti i osnivanje katedre za Baduk na Korejskom fakultetu sporta i kulture u okviru Myongi univerziteta 1997. godine, koja je u međuvremenu stvorila i master i doktorske programe vezane za Baduk edukaciju i promociju.
Dva događaja su posebno bitna za “masovnu” popularizciju Weiqi-a u svetu – jedan je već pomenuta manga i animirana serija Hikaru no Go. Drugi događaj je bitno uticao na publicitet Go-a širom sveta, posebno među populacijom kompjuterskih stručnjaka. Taj događaj je bio niz mečeva koji je organizovala firma DeepMind, koja je demonstrirala napredak razvoja jedne tehnike iz oblasti veštačke inteligencije – mašinskog učenja i njihovog programa AlphaGo-a. Sam događaj je bio savršena prilika za prikaz “moći”, promociju DeepMind-a (i Google-a), te stečenog znanja, ali i prekretnica u Go svetu za sve ostale. Naime, verovalo se da kompjuterski programi neće moći da pobede vrhunske Weiqi igrače bar još deceniju (tako su bar napredovali programi zasnovani na drugim algoritmima do tad). Posle mečeva sa Korejskim profesionalcem Lee Sedol-om 2016. godine, odigran je i niz mečeva na internetu, kao i niz mečeva sa kineskim profesionalcima 2017. godine i sa, još uvek jednim od najboljih igrača, Ke Jie-em. Rezultat je za mnoge ljude bio šokantan – program je izgubio samo jedan meč od preko 60 odigranih.